eski sevgiliyi unutmak

sonrasında özgürlüğünüze kavuşursunuz.

zordur.

gayet mümkün. (bkz: millet aç aç)

eski sevgiliyi unutmak zor iştir bir de ergenlik dönemine denk gelirse hiç çekilmez en iyisi bulucan eli ayağı düzgün bi hatun evlinicen uğraşmican hiç

zordur. bir süre psikopata bağlanır. nerede, kiminle, hayatına biri girdi mi girecek mi, allah belasını versin o kız/erkek kim.

(bkz: eski sevgiliyi hatırlatan başlıklar)

unutamazsın. zamanla daha az hatırlarsın sadece, ama iyi ama kötü. makbul olanı olabildiğince az hatırlamaktır. olan olmuş, bitmesi gerektiği için bitmiş. geçmiş yüzünden an'ı ve geleceği heba etmenin lüzumu yok. hala hatırlarım pek sevgili eski sevgilimi, anarım da ama bu anma bir ölüyü anmak gibi, mezarı geçmiş olan bir ölü. şu an ne yaptığını bilmiyorum, nasıldır, iyi midir, kötü müdür... yine de çok yaşasın.

yeni birini bulunca geçecek olan yalnızlık halleri bunlar :) unutamamak yok yalnız kalmak var şimdi birbirimizi kandırmayalım genşler :)

hiç olmamış gibi davranın

hangisini

sevmişsem gerçekten unutamazsın sadece yokluğuna alışırsın

kişinin yokluğuna alışılıyor ama acılar ve anılar unutulmuyor. sadece gün geçtikçe daha az can yakıyor.

kim unutur be saçlarının kokusunu , parfümünü , en sevdiği şarkıyı. birlikte geçtiğiniz yollar size tek kaldığınızda azap olur. ona hitap ettiğin gibi kimseye edemezsin ya birdaha

unutmak değil, vazgeçmek aslında. vazgeçemem diyorsun, onsuz olmaz diyorsun. oluyor be sözlük. onun sensiz mutlu olduğunu görüyorsun, sen ağlarken güldüğünü görüyorsun. senin hayatının merkezinde o varken, onun başka denizlere yelken açtığını görüyorsun. artık eskisi gibi olamayacağını en acı şekilde anlıyorsun. bir çivi daha çakıyorsun tahtaya, buruk bir tebessümle devam ediyorsun hayatına.

imkansız dediğimiz hadiselerden biridir eğer karşı tarafa duyulan hisler gereğinden fazla ise eski sevgilinin her türlü hesabını stalklarsın okul çıkışları takip edersin eskiyi anar beraber dinlediğiniz şarkıları dinler bol ağlarsın. unutan da sevmemiştir zaten uzatmasakta olur

başlık yanlış olmuş eski sevgiliyi unutamamak olucak

(bkz: koy götüne rahvan gitsin)

unutabilmiş olan şu başlığı açar mıydı, aklına düşer miydi eski olan? dedirtir.

hem unutulur hem unutulmaz ikisi arasında bi yerdedir bu olay.gün içinde gelmese de aklına ansızın gelir gece gözünün önüne artık nasıl anıcağın da sana kalmış o dakikadan sonra

zamanla olur ama zordur

yapamadığım şey. hâlâ da seviyorum.

o terkettiyse üzülmem , ama ben terkedip birde üstüne özlersem (bkz: ölüm gibi birsey olur ölmeyenin amına koyarım)

yıldız tilbenin vazgeçtim dedikten sonra kahretsin yapamıyorum dediği kısımdayım

nasıl yapılıyor unutmak. her gün stalklamaktan ciğerim soldu amk. arayıp yeter amk napıyon söyle stalklayarak öğrenemiyorum işim gücüm var diyecem o olacak.

bu başlığı okuduğunda aklına gelen kimse yoksa zaten unutmuşsundur demektir.

hafıza kaybı olmadan o imkansız

hatıra olarak anımsamak gerekir.

unutmak istesem unturum ama istemiyorum ...

ölen kişiyi yer geliyor unutuyoruz eski sevgilimi peh...

elbet hatıralar falan kalıyor ama unutuyorsun, çok nadir aklına geliyor belli bir zaman sonra.

her şeyini unutuyorsun da işte gülüşü kokusu filan ömürlük oluyor çok zor

unutmak diye birşey yok hatırlamamak var kardeşşş

neler neler geçmedi ki bu da geçer...

eski kim?

tam unuttum deyip rüyalarda görmek

eski sevgiliyi unutmak değil de unuttum sanmak var.

böyle birşey mümkün mü ya o_o

zordur böyle unutmalar yüzyılda bir olur

tedirginim aslında, seni unutuyor olmak, nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde. ara sıra geliyorsun aklıma, banane diyorum vaz mı geçiyorum varlığından? (bkz: özdemir asaf)

i̇şte o zaman gerçekten eski sevgili olmuştur ç

unutamamak..

Zor olan olay. Özellikle hiçbir aktivite yapamadığınız şu dönemlerde daha da zor olan olay. Bittiği andan itibaren yaptığım tek şey düşünmemeye çalışmaktı aklıma geldiğinde unutup aklıma daha kötü bir şey getirip ağlayacaksam o yüzden ağlıyordum (bkz: gurur) Yaşanmışlıklardan dolayı unutmak zor olduğu için hatırlamamayı tercih ettim, sanki hayatıma hiç girmemiş gibi yapmayı bu daha kolaydı. Bütün fotoğrafları silmek, yiaa çok yakışıyordunuz niye ayrıldınız diyen arkadaşları geçiştirmek, bir sürü dizi bitirmek, eskide kalmış flörtlerinizle konuşmak vs. Öyle ya da böyle 2 ay geçti ve artık hiçbir şey yapmasam da aklıma gelmiyor ve önüme bakıyorum Şunu biliyorum ki hiçbir şey benden kıymetli değil ve asla olmayacak. Ben üzülsem de yenik düşsem de yine ben kendimi dizginleyeceğim. Eğer kendine verdiğin değeri kaybetmezsen altından kalkamayacağın şey yoktur.

Ne gerek var. Adı üzerinde eski. Herkes dalgasına bakıyor kardeşim sen daha önemlisin onun için yeterince önemli olsan eski olmazdı. Acı çekmeyi seviyorsunuz onun bile sınırı var.

Cüzdandan o vesikalık çıkarsa o iş bitmiştir.

18 Eylül 2018 - 20 Mart 2020. Kimilerine çok kısa gibi gözükse de öncesi, sonrası ve bütün bu zaman dilimi hayatımın en güzel yıllarıydı. Bedenimin değil fakat ruhumun doğduğu tarih 18 eylül keza öldüğü tarih de 20 Mart. Birlikte büyüdüğüm, birlikte eğlendiğim, birlikte ağladığım, kısacası onu ilk gördüğüm andan itibaren hayatımı paylaştığım bir dönemdi. Çok şey yaşadık, gerçekten çok ama çok şey yaşadık. Çok mutlu olduk, heyecanımız, aşkımız ruhumuzu besliyordu. Dünyanın en mükemmel çifti olduğumuzu düşünürdük, birlikte de çok yakışırdık ayrıca. A & E çifti. Vay be... Herkesin Lily & Marshall çiftini kıskandığı gibi bizi kıskanırdı herkes. Kimilerinin aşka bu çift sayesinde inancı vardı. Keza benim de öyle. Birbirimizi anladığımızı düşünürdüm. Hiç kimse mükemmel değildir, herkesin hataları vardır. Ayrılmadan önce biz A & E ciftiyiz, bir sorun olduğu takdirde oturur konuşur bir yolunu buluruz derdim. Lakin ilişki bittikten sonra bu vakte kadar çok düşündüm, düşüneceğim de. Şunu farkettim ki ufacık sorunlar konuşulmamış, yaptığımız hatalar gün yüzüne gelmemiş ve tolere edilmeye çalışılmış. Bu sorunları konuştuğumuz takdirde yol açacak sorunlardan korkmuşuz belki de. Yaptığım ufacik hatalar bir alışkanlığa dönüşmüş ve ilişki süresi boyunca doldurmuş o bardağı. Belki sağanak bir yağmur, fırtına gibi değildi hatalarım fakat damla damla dolmuş o bardak ve elbet bir gün bardağı taşıran son damla olmuş. Unutmak ? Böyle bir şey asla mümkün olamaz. Hafızasını kullanamayan, iki saniye önceki söylediğini unutan ben, biricik sevgilimi nasıl unutabilirim ? Saçmalık. Elbette ki onun da unuttuğunu düşünmüyorum. Ben çok güzel hatırlıyorum ve onun da güzel hatırlamasını istiyorum sadece. Bilmediği şeyler var, öğrenmesi durumunda üzüleceği şeyler. Kalbi kapkara olmuş birisinin, benden nefret eden birisinin dahi uzulecegi şeyler. O yüzden mutlu olmasını diliyorum. İnanın ki her kimle olursa olsun, her ne şekilde olursa olsun mutlu olmasını istiyorum. Hayatına birisini alacaksa ve çok sevecekse dahi, asla benim yaptığım hataları yapmasına müsade etmemeli. Kendisinin bana karşı yaptığı hataları onda tekrarlamamalı. Elbette ki ne onun hayatı ne de benim hayatım ileride asla eskisi gibi olmayacak. Belki çok kötü olacak, belki daha güzel olacak bilemiyorum ama bildiğim tek bir şey var asla eskisi gibi olamayacağı. A & E çifti bir daha gelmeyecek yeryüzüne. Bir daha kimse sevmeyecek birbirini onların sevdiği gibi. Bu yazdıklarımı görmesinin zerre ihtimali yok bunu bildiğimden ötürü yazıyorum. Ondan cekindigimden ya da hislerimi inkar edeceğimden değil, onun benden ötürü zerre kadar üzülmesini istemediğimden. Zaten düşünmek için çok fazla vaktim oldu, sonrasında da çok güzel şeyler yaşamadım. Fakat hepsine tecrübe gözüyle bakıp hatalarımdan ders çıkartmayı öğrendim. Duygularımı ve mantığımı kontrol etmeyi öğrendim. Ve evet, eğer bir şansım, bir dilek hakkım olsaydı şu hayatta, hayatında olmamayı değil hayatında olup o hataları yapmamayı dilerdim, dileyecek onca şeyim varken. İnanın bilmiyorum özür dilemek için çok mu geç lakin ben özür dilemek istiyorum. Ondan, kendimden ve bizden. Kendi adıma yaptığım bütün hatalar için özür dilemek istiyorum. Zamanın ne getireceği belli olmuyor hele beni ne zaman götüreceği. Unutmak istemedim, unutulmak istedim. Fakat unutamayacağını bildiğimden ötürü güzel hatırlanmak istiyorum. Süremin ne zaman dolacağına dair bir bilgim yok lakin fikrim var. Kesinlikle intihardan veya hayatımı sonlandiracak farklı bir yöntemden bahsetmiyorum ki bunu duyduğunda yıkılacağını biliyorum. Umarım kalbin, düşüncelerin ve duyguların hep bu denli güzel ve saf kalır. Bir şarkı bırakayım hep beraber kaderimize yakalım :) Jane Maryam - Sara Naeini

Sevginiz, sevdiğiniz kişinin üzerine çıkınca bitiyor. Yaptıklarına, haline tavrına bakıp diyorsunuz ki, "Ya ben bunu çok sevdim de, bu değmezmiş." Kısa süreli yaşanan aydınlanma sonrası, hayatın tüm sırrını çözmenin verebileceği bir ferahlıkla yolunuza devam ediyorsunuz.

Ofiste kendime filtre kahve arası verdim. Home office'te. Ya da room office. Hehe. Neyse. Bilimsellikle ilintili bir entry girip gideceğim. Behzat Ç'nin bir bölümü vardı. Yanlış hatırlamıyorsam şöyle bir replik bulunuyordu. "Unutmak kelimesi undan gelmiş. Bildiğimiz un. Hamur işi yani. Birini unutmak için, unufak etmek gerekiyormuş." Yani böyle bir şeydi. Bu biraz doğru. Aslında baya doğru. Açıklayacağım. Bir şeyi unutamıyorsanız, sizi rahatsız eden bir şeyler vardır. Vicdanınızı rahatsız eden, üzen, "Bunun böyle olmaması lazımdı." dedirten, yanlış yaptığınız yahut kendinize haksızlık ettiğiniz noktalar... Fark etmiyor. Kabaca bunlara, işlenmeyen materyaller diyoruz. Beynimizde milyarlarca sinaps var. Sinaps de aslında, duygularımızı, düşüncelerimizi, hareketlerimizi, hayatta kalışımızı... Baya baya her şeyin temeli olan bir şey. Kafanıza takılan bir konuda, işlenmeyen bir veri olduğunda ortada, bu sinapsler yumak oluyor gibi düşünün. Ucu belli olmayan, karmakarışık bir ip gibi. Bunu ortadan kaldırmak için, işlenmeyen o materyali işlemeniz gerekir. Bastırmak hiçbir şeyi çözmez. Sadece yanılsamaya düşersiniz. Peki... Bunu nasıl yapacağız? Aslında bu biraz size bağlı. Konuşmaktan, ağlamaktan, üzülmekten korkmamanız gerekir. Anlatabilmeniz, kendinizi ve duygularınızı ifade edebilmeniz gerekir. Bazı insanlar sadece etrafına değil, kendisine bile saçma bir gururla yaklaşıyor. En azından kendinize sıcak ve samimi davranmanız gerekir. Sadece eski sevgili için değil, sizi etkileyen ve unutamadığınız her konuda bunu yapabilmelisiniz. Anlatın ya. Konuşun. Yazın. Dinleyecek kimseniz yoksa yahut artık insanlar sizden aynı şeyleri duymaktan yorulduysa, gelin buraya yazın. Ben yazdım geçmişte. Buraya, başka yerlere, bloguma... Okunup anlaşılmak için değil, içimdekini öldürmek için yazdım. Bazen bana acıyan oldu, bazen de "Ah, vah" dileyen. Hayatımda en nefret ettiğim iki şey olsa da, umursamadım. Her seferinde de, çok daha güçlü doğruldum düştüğüm yerden. Ciddiyim. Nacizane, bu işin içinde biri olarak size verebileceğim en iyi tavsiye bu. Tabii ki, eğer ortada tek başınıza aşamayacağınız bir yük varsa profesyonel yardım alın. Geçmeyen bir şey yok. Hepsi geçer, ağlayış, yorgunluk, üzüntü, kırgınlık... Çok sevdiğim bir yazardan(evet o) alıntı yaparak devam edeceğim. "Ağlayış geçer gider. Neye ağladığını da unutursun, neden ağladığını da. Hep ağlayamazsın. Hep hatırlayamazsın. Acı yorar." Gülerken gözleriniz parlasın. Hade eyv.

Unuttum diyemem ama üzerimde bir tesirin kalmamış artık (bkz: Sabahattin ali)